Podobno historia snowboardu ma już ponad 40 lat. Podobno twórcą pierwszej deski był Shermann Poppen. Podobno, bo zdania na temat początków snowboardu i tych, którzy mieli w nich swój udział są podzielone.
Sklejka czy… skręcone narty, czyli o pierwszej desce
Większość źródeł jako twórcę deski snowboardowej podaje Shermanna Poppena. To on w 1963 roku miał połączyć ze sobą dwie narty, tworząc w ten sposób zabawkę dla swojego dziecka. Sprzęt, który nazwano snurferem, uznawany jest za prototyp współczesnej deski. Na tym jednak nie koniec, bo Proppen miał ponoć udoskonalać swoje dzieło. Dążąc do poprawy sterowności, w przedniej części wywiercił dziurę i przełożył przez nią sznurek, który podczas jazdy trzymało się w dłoni.
Niektórzy miłośnicy snowboardu początków tej dyscypliny szukają jednak nieco wcześniej. Dokładniej w 1929 roku, kiedy to Jack Burchett próbował zjeżdżać na kawałku sklejki. Przed Shermannem miał być również uczeń Tom Sims, który w ramach projektu klasowego stworzył coś na wzór ski boardu. Sims w przeciwieństwie do poprzedników eksperymentował z deskorolkami. Jako gwiazda skatebordu szukał sposobu na to, by móc korzystać z deski przez cały rok, nie tylko w okresie letnim. Rozwiązanie okazało się zresztą proste – w zimie wystarczyło po prostu odkręcić kółka.
Początki produkcji
Pierwszy zakład produkujący deski miał założyć Dimitrij Milovich, którzy przygodę ze snowboardem zaczynał od jazdy na metalowych tackach. Było to w 1975 roku w Utah. Deski Dimitrija wykonane były z tworzywa sztucznego i pokryte włóknem szklanym zwiększającym poślizg. Produkowano je pod nazwą Winterstick.
Oczywiście droga do współczesnej deski była jeszcze daleka. Dzieło Proppena miał udoskonalić wielki fan jego snurferów, Jake Burton. Innowacja polegała na doczepieniu do jednośladu tasiemek na buty, co znacznie poprawiało wygodę i bezpieczeństwo podczas jazdy. Dziewięć lat później (w 1977 roku) Jake założył Burton Boards, w którym zaczął produkować deski z wiązaniami.
Rok później za produkowanie wziął się również Tom Sims razem z Chuckiem Barfootem. To oni właśnie stworzyli pierwszą laminowaną deskę z drewnianym rdzeniem.
Na chwilę obecną za największych producentów desek na świecie uchodzą: Burton, Volcom, DC, K2, Capita, Nitro, Never Summer, Forum.
Rozwój dyscypliny
Snowboarding rozwijał się równolegle do kultury hip-hopowej. Idealnie wpisywał się w bunt młodzieży, która miała dość nudnej, powtarzalnej jazdy na nartach. W rosnącym zainteresowaniu snowboardem nie bez znaczenia było również to, że zjazd można sobie urozmaicać na wiele sposobów, wykonując tricki w powietrzu czy pokonując przeszkody.
Obecnie w snowboardingu wyróżnia się cztery różne style:
- freestyle – celem zawodnika jest wykonanie jak najtrudniejszych i jak najefektowniejszych tricków
- styl alpejski – ma charakter wyścigu, polega na jak najszybszym zjeździe po wyznaczonej trasie
- freeride – w tym przypadku największą przyjemność czerpie się z jazdy poza wytyczonymi trasami
- snowcross – łączy zjazd na czas z pokonywaniem przeszkód
Zawody snowboardowe
Po latach 70., czyli okresie testowania sprzętu i jazdy rekreacyjnej przyszedł czas na zawodową rywalizację. Pierwsza impreza odbyła się w 1981 roku w Colorado. Wygrał ją Tom Sims. Cztery lata później w Soda Springs w USA zorganizowano pierwsze Mistrzostwa Świata.
Na Starym Kontynencie snowboarding upowszechnił się za sprawą Jose Fernandesa. Do historii przeszedł on jako pierwszy europejczyk, któremu w rywalizacji snowboardowej udało się pokonać Amerykanina (dokonał tego na desce marki Hooger Booger, pierwszego europejskiego producenta snowboardów). To on wygrał też pierwsze zawody organizowane w Europie – w 1986 roku w Szwajcarii. Lata 80. to dynamiczny rozwój dyscypliny. W Stanach Zjednoczonych i w Europie organizowane są kolejne zawody: mistrzostwa krajów i mistrzostwa świata.
Snowboard jako sport zawodowy
Pierwsze Mistrzostwa Świata organizowane przez FIS (International Ski Fderation) odbyły się w 1996 roku w austriackim Lienz. Rok później snowboardziści rywalizowali w San Candido. Od tego czasu impreza odbywa się co dwa lata. Na przestrzeni kilkunastu lat najwięcej złotych medali wywalczyli Francuzi (aż 18). Tuż za nimi plasują się Szwajcarzy z 12 złotami i Amerykanie (11). W 1998 roku snowboarding zagościł na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Nagano. Rozegrano wówczas dwie konkurencje: slalom gigant (jedyny raz) oraz half-pipe. Po najwyższe laury sięgnęli wówczas Ross Rebagliati i Karine Ruby w gigancie oraz Gian Simmen i Nicola Thost w half-pipie.
Na chwilę obecną na igrzyskach rozgrywane są następujące konkurencje:
- gigant równoległy
- half-pipe
- snowcross
- slalom równoległy
- slope style
Zawodnicy
Do najbardziej utytułowanych zawodniczek na świecie należy francuska snowboardzistka Karine Ruby. Aż trzykrotnie występowała ona na igrzyskach olimpijskich, z których przywiozła dwa medale. Sześciokrotnie zdobyła Kryształową Kulę Pucharu Świata. Na swoim koncie ma również dziewięć medali Mistrzostw Świata.
Wśród mężczyzn wspomnieć należy o Kanadyjczyku Jasey-Jay Andersonie, złotym olimpijczyku i czterokrotnym mistrzu świata, braciach Philippie i Simonie Schoch ze Szwajcarii, z których młodszy, Philipp był pierwszym dwukrotnym złotym medalistą Igrzysk Olimpijskich czy Austriaku, Banjaminie Karlu, który na koncie ma srebrny i brązowy medal z igrzysk, cztery złote medale Mistrzostw Świata i trzy Kryształowe Kule.
Z polskich zawodników wspomnieć należy niewątpliwie Paulinę Ligocką, która aż dwukrotnie wywalczyła brązowy medal Mistrzostw Świata w half-pipie oraz Jagnę Marczułajtis, która dwukrotnie wygrała konkurs Pucharu Świata.